یکی از مواردی که لازم است در فرآیندهای ساخت افزایشی مدنظر قرار گیرد مساله جوش پذیری آلیاژهای مورد استفاده است که به عنوان مثال آلیاژهای اینکونل 718 و 625 جوش پذیری مناسب داشته و آلیاژهایی همچون اینکونل 738 جوش پذیر نیست. میزان جوش پذیری در آلیاژهای پایه نیکل توسط مجموع میزان آلومینیوم و تیتانیوم موجود در آلیاژ تعیین می شود که عموما چنانچه این میزان بیشتر از 6.4 درصد باشد آلیاژ جوش پذیر محسوب نمی شود. بنابراین برای ساخت افزایشی اینگونه آلیاژها لازم است تمهیدات لازم صورت گیرد تا قطعه نهایی به صورت سالم تولید شود.
همچنین لازم به ذکر است که معمولا قطعات ساخت افزایشی تخلخل های بسیار ریزی را درون خود دارند که این مورد باعث می شود تا عمر خستگی این آلیاژها پایین باشد. به عنوان نمونه می توان دوچرخه تولید شده برای ورزشکاران استرالیایی در مسابقات المپیک را ذکر نمود که این دوچرخه در حین مسابقه دچار شکست شد و نحوه تولید آن نیز به روش ساخت افزایشی بوده است. می توان با روش هایی همچون فشارایزواستاتیک دما بالا (HIP) این تخلخل های درونی را تا حد بسیار زیادی حذف نمود. البته لازم به ذکر است که در ایران این نوع دستگاه تنها در یکی از ارگان های سازمانی توربین سازی قرار دارد و بخش خصوصی امکان استفاده چندانی از این نوع دستگاه را ندارد و بنابراین یکی از موارد مناسب جهت سرمایه گذاری بخش خصوصی می تواند همین زمینه باشد.